Miejsce docelowe

Zbiornik na metan jest jednym z ważnych elementów zakładów przetwarzania . W odróżnieniu od zbiorników napowietrzających , zwykle nie otrzymują one samych ścieków , lecz skoncentrowany osad wypadający w zbiornikach sedymentacyjnych. W przypadku niewielkich ilości ścieków (zwykle do 25 m³ na dzień) zwykle stosuje się zbiorniki z szamotem dla średnich ilości (do 10 000 m³ na dobę) – dwupoziomowe zbiorniki sedymentacyjne. ^[1]

Biologiczne metody oczyszczania oparte są na utlenianiu pozostałości organicznych za pomocą mikroorganizmów. Nieodporny osad nie może być usunięty. W metantenach organiczne pozostałości są przekształcane do postaci nie gnijącej bez dostępu tlenu. Pierwsze eksperymenty z fermentacją metanową ścieków rozpoczęły się pod koniec XIX wieku . W połowie lat 20. XX w. Rozpoczęła się eksploatacja przemysłowa zbiorników metanu w Niemczech , Wielkiej Brytanii , USA i ZSRR ^[2] .

Budowa

Strukturalnie, zbiornik z metanem jest cylindrycznym lub rzadziej prostokątnym zbiornikiem , który może być całkowicie lub częściowo zagrzebany w ziemi. Dno zbiornika metanu ma znaczny spadek w kierunku centrum. Dachzbiornika z metanem może być sztywny lub pływający. W zbiornikach z metanem z pływającym dachem zmniejsza się niebezpieczeństwo wzrostu ciśnienia w wewnętrznej objętości.

Ściany i dno metanu są zwykle wykonane z betonu zbrojonego.

Zasada działania

Z góry osady i osady czynne trafiają do zbiornika metanu przez rurę . Aby przyspieszyć proces fermentacji, zbiornik metanu jest podgrzewany, a zawartość mieszana. Podgrzewany przez grzejnik wodny lub parowy . W przypadku braku tlenu z substancji organicznych ( tłuszczów , białek itp.) Powstają kwasy tłuszczowe, z których po utworzeniu fermentacji powstaje metan i dwutlenek węgla .

Wyrzucony muł o wysokiej wilgotności usuwa się z dna zbiornika metanu i przesyła do suszenia (np. Obszary osadów). Powstały gaz jest wyładowywany przez rury w dachu zbiornika z metanem. Z jednego metra sześciennego osadu w metanie otrzymuje się 12-16 metrów sześciennych gazu, w którym około 70% stanowi metan.

Szwedzka firma ” Alfa Laval ” wykonuje metatanty w kształcie gruszki i jajowate ^[2] .

Głównymi parametrami technologicznymi do obliczania zbiorników metanu są temperatura w przestrzeni wewnętrznej, czas trwania fermentacji, produktywność suchej masy organicznej, stężenie przetworzonego osadu i reżim obciążenia. Największe zastosowanie stwierdzono w przypadku mezofilów (w temperaturze 32-35 ° C) i termofilowych (w temperaturze 52-55 ° C). Tryb mezofilny jest mniej energochłonny, termofilny pozwala na użycie mniejszych ilości zbiorników metanu. Za granicą często stosuje się reżim mezofilny. ^[3]