Sytuacja na środowisko – to kombinacja czasoprzestrzeni z różnych, w tym zarówno pozytywne jak i negatywne z punktu widzenia ludzkiego życia i stanu warunków i czynników, które tworzą pewną sytuację na środowisko na terytorium innego stopnia dobrobytu lub niebezpieczeństwa.

Środowisko ekologiczne rozumiane jest jako konkretny stan środowiska otaczającego człowieka , warunkowany interakcją natury i działalności gospodarczej człowieka

Zgodnie z kryterium ostrości sytuacji ekologicznych wyróżniamy następujące poziomy:

• sytuacja zadowalająca : ze względu na brak bezpośredniego lub pośredniego oddziaływania antropogenicznego wszystkie wskaźniki właściwości krajobrazów nie ulegają zmianie;
• Sytuacja konflikt występuje w przypadku, gdy istnieją drobne w przestrzeni i czasie zmian w krajobrazie, w tym sredo- i właściwości resursovosproizvodyaschih, co prowadzi do stosunkowo małej restrukturyzacji i ożywienia struktur krajobrazowych w wyniku naturalnych procesów samoregulacji złożone lub proste środowiska środki;
• napięta sytuacja charakteryzuje się negatywnymi zmianami poszczególnych składników krajobrazu, co prowadzi do zakłóceń lub degradacji poszczególnych zasobów naturalnych, aw niektórych przypadkach do pogorszenia warunków życia ludności; obserwując środki ochrony środowiska, intensywność sytuacji środowiskowej zwykle ustępuje;
• krytyczna sytuacja jest determinowana przez znaczące i słabo skompensowane zmiany w krajobrazach; nastąpił gwałtowny wzrost zagrożenia utraty lub wyczerpywanie się zasobów naturalnych (w tym puli genowej) unikatowych obiektów przyrodniczych, jest stały wzrost chorób wskutek gwałtownego pogorszenia warunków życia;
• sytuacja kryzysowa zbliża się do katastrofy, w krajobrazach występują bardzo znaczące i prawie niewystarczająco zrekompensowane zmiany, następuje całkowite wyczerpanie zasobów naturalnych, a zdrowie ludności zostaje znacznie zmniejszone;
• katastrofalna sytuacja charakteryzuje się głębokim i często nieodwracalnych zmian w przyrodzie, utraty zasobów naturalnych i gwałtowne pogorszenie się warunków życia ludności, głównie ze względu na powtarzające się nadmiaru antropogenicznego obciążenia krajobrazów regionu; ważną oznaką katastrofy jest zagrożenie dla życia ludzi i ich dziedziczności, a także utrata puli genowej i unikalnych obiektów naturalnych.

Identyfikacja sytuacji środowiskowych implikuje: ustanowienie listy (zestawu) problemów środowiskowych; przestrzenna lokalizacja problemów środowiskowych; połączenie (kombinacja) problemów środowiskowych i przypisanie zidentyfikowanego zakresu do jednego lub innego stopnia ostro ności sytuacji ekologicznej. W ten sposób proces identyfikacji i mapowania problemów i sytuacji środowiskowych jest ze sobą wzajemnie powiązany i niepodzielny.

Literatura

• Kochurov BI Geografia sytuacji ekologicznych (eko-diagnostyka terytoriów). – T .: IG RAS, 1997. – 156 str.
• Kochurov BI Geoekologia: eko-diagnostyka oraz równowaga ekologiczna i ekonomiczna terytoriów. – Smoleńsk: SSU, 1999. – 154 pkt.
• Kochurov B. I. Ekodiagnostyka i zrównoważony rozwój. – M.-Smoleńsk: Magenta, 2003. – 384 str.
• Sturman V. I. Mapowanie ekologiczne. – Iżewsk: Udmurta. Univ., 2000. – 152 str.