Konwencja o ochronie dzikiej flory i fauny oraz ich siedlisk naturalnych w Europie ( Eng. Konwencji o ochronie przez European Wildlife i ich siedlisk ) lub Konwencji berneńskiej ( Konwencji Berneńskiej ) – umowa międzynarodowa w sprawie ochrony dzikiej fauny i flory oraz siedlisk naturalnych Europa . Konwencja zawiera przepisy dotyczące ochrony siedlisk i gatunków zarówno same flory i fauny mają być chronione, i technik łowieckich i narzędzi połowowych, które powinny być zakazane.
Historia adopcji
Konwencja berneńska została przygotowana przez Radę Europy . Decyzja o ustanowieniu Koncepcji została przyjęta przez Radę Ministrów Rady Europy w 1976 roku . Konwencja została otwarta do podpisu na 3. Europejskiej Konferencji Ministrów Środowiska w Bernie 19 września 1979 r . Wprowadzono w życie 1 stycznia 1982 r . Siedziba znajduje się w Strasburgu ( Francja ).
Obecnie konwencję podpisało 40 państw, które są członkami Rady Europy, a także Unii Europejskiej, Burkina Faso , Maroka , Tunezji i Senegalu .
Algieria , San Marino , Wyspy Zielonego Przylądka , Watykan i Rosja to kraje, które nie podpisały Konwencję i mają status obserwatora w posiedzeniach komitetu wykonawczego.
W 1998 roku pod auspicjami Konwencji berneńskiej został stworzony przez tzw „sieci Emerald” Obszarów Specjalnej Ochrony zainteresowania ( Obszary Specіal Conservatіon Іnterest, ASCіs ) na terytoriach tych państw – członków Konwentu, ale UE niebędących członkami, które nie mogą być prowadzone w ramach programu „Natura 2000” Unii Europejskiej ,
Program ten monitoruje i kontroluje status zagrożonych gatunków i zapewnia pomoc prawną i naukową.
Cel i zadania
- ochrona dzikiej fauny i flory oraz siedlisk przyrodniczych;
- promocja współpracy międzynarodowej;
- szczególną uwagę na rzadkie i najbardziej wrażliwe gatunki, w tym na gatunki wędrowne;
- zachęcanie do współpracy między państwami w dziedzinie ochrony przyrody;
- Monitorowanie i kontrola statusu gatunków zagrożonych wyginięciem;
- pomoc w wydawaniu aktów prawnych i prowadzenie badań naukowych w zakresie ochrony przyrody.
Zabezpieczenia
Ściśle chronione gatunki roślin, ściśle chronione gatunki zwierząt i chronione gatunki zwierząt (zgodnie z załącznikami do Konwencji).
Aplikacje
Rodzaje podlegające ochronie na podstawie Konwencji berneńskiej, podzielone na cztery załączniki:
- Rodzaje flory podlegającej ścisłej ochronie (załącznik I)
- Gatunki fauny podlegające ścisłej ochronie (załącznik II)
- Rodzaje fauny podlegającej ochronie (załącznik III)
- Zakazane metody uboju, chwytania i innych form wykorzystywania zwierząt i roślin (załącznik IV)
Wszystkie wnioski są regularnie przeglądane i korygowane przez Stały Komitet, który kieruje się raportami licznych grup ekspertów.