Ekologiczna piramida

Ekologiczna piramida – graficzne przedstawienie związku między producentami i konsumentami wszystkich poziomów (roślinożercy, drapieżniki, gatunki żywiące się innymi drapieżnikami) w ekosystemie . Efekt piramid w postaci modeli graficznych został opracowany w 1927 r. Przez C. Eltona [1] .

Wyraża się:

  • pod względem masy ( piramidy biomasy ),
  • pod względem liczby osób (piramidy liczb Eltona)
  • w energii zawartej w osobach (piramida energetyczna ).

Zasada piramidy ekologicznej

Z grubsza możemy założyć, że przy przenoszeniu z jednego poziomu pokarmowego (troficznego) na następny, ilość dostępnej energii jest zmniejszana o rząd wielkości. Na tej podstawie sformułowano regułę Lindemanna lub zasadę 10%, która jest często wykorzystywana do rozwiązywania problemów środowiskowych. Zgodnie z tą zasadą można uznać, że ilość materiału roślinnego służącego jako podstawa łańcucha pokarmowego jest około 10 razy większa niż masa roślinożernych zwierząt , a każdy kolejny poziom żywności ma również masę 10 razy mniejszą. Chociaż zasada oparta na tej zasadzie jest szeroko stosowana w problemach środowiskowych, nie należy zapominać, że obliczenia te są raczej arbitralne i, generalnie, dość odległe od rzeczywistości [2] .

Obwód mocy

Łańcuch powiązanych ze sobą gatunków, które konsekwentnie pobierają materię organiczną i energię z oryginalnej substancji spożywczej. Każde poprzednie ogniwo w łańcuchu pokarmowym jest pokarmem do następnego linku.

Przykład

Niech jedna osoba w ciągu roku karmi 300 pstrągów . Do ich odżywiania potrzebne jest 90 000 kijanek żab . Aby wyżywić te kijanki, potrzeba 27 milionów owadów , które zużywają 1000 ton trawy rocznie . Jeśli ktoś spożywa pokarm roślinny , wówczas wszystkie pośrednie stadia piramidy mogą zostać wyrzucone, a następnie 1000 ton biomasy roślinnej może wyżywić 1000 razy więcej ludzi [3] .

Zobacz także

  • Łańcuch żywnościowy

Notatki

  1. ↑ Vronsky VA Ecology: Dictionary-reference. – 2 wyd. – Rostov-on-Don: Phoenix, 2002. – 576 s. – 10 000 kopii.  – ISBN 5-222-02576-4 .
  2. ↑ D. Shabanov. “Problemy ekologiczne” dla uczniów i dzieci w wieku szkolnym
  3. ↑ KGB: Urikova NV Czynniki wpływające na stan ekologiczny systemu

Start a Conversation

Your email address will not be published. Required fields are marked *