Pierwsze

Rumianek otrzymuje się przez prażenie w temperaturze 1300-1500 ° C w piecach, zwykle obrotowych lub kopalnianych .

Surowce wchodzą do pieca w postaci naturalnej lub w postaci brykietów przygotowanych na taśmie , rolce i innych prasach.

W zależności od stopnia spienienia wyróżnia się szamot “wyżarzany”, o absorpcji wody od 2-3 do 8-10% i “nisko spalony” – do 20-25%.

Aplikacja

Otrzymany szamot jest rozdrabniany, kruszony, a następnie dodawany jako składnik zubożający (zmniejsza plastyczność i kurczliwość podczas suszenia i prażenia) do masy do formowania wyrobów, w tym wysokotlenku glinu i innych materiałów ogniotrwałych .

Szamot jest również stosowany do produkcji dymów , mas cementowych natryskowych , jako wypełniacz betonów ogniotrwałych oraz w innych kompozycjach.

W połowie XX wieku, jako przewaga materiału, zaczęto wykorzystywać szamot do projektowania architektonicznego budynków i rzeźby na małą skalę.

Produkcja i zanieczyszczenie środowiska

W produkcji wykorzystuje się toksyczną żywicę fenolową , cykl technologiczny przewiduje prażenie w piecu, w wyniku czego powietrze wokół zakładów wytwarzających produkty szamotowe jest zanieczyszczone siarką i związkami fenolowymi ^[1] , ^[2] .

Kolejny czynnik negatywny wpływ na środowisko w produkcji szamotu – szamotu. Jeden piec obrotowy z ogniotrwałej instalacji Veliko-Anadol wytwarza rocznie około 13800 ton pyłu szamotowego. Wdychanie takiego pyłu może być czynnikiem przyczyniającym się do rozwoju zawodowej choroby – krzemicy .

Wśród znanych rosyjskich przedsiębiorstw produkujących wyroby szamotowe znajdują się materiały ogniotrwałe Snegirevskiye w osadzie Snegiri pod Moskwą .

Zobacz także

• Materiały ogniotrwałe
• Cegły ogniotrwałe
• Fabryka Chamotte w Belokamensky

Linki

• W słowniku wyjaśniającym ruLib.info
• Wielka sowiecka encyklopedia – SHAMOT

Notatki