Lata formacji

Henry Beston dorastał w Quincy . Był synem lekarza Josepha Sheahana – Amerykanina pochodzenia irlandzkiego i matki Marie Louise (Maurice) Beston Sheahan – Amerykanki pochodzenia francuskiego ^[1] . Studiował w Adams Academy ^[2] – prestiżowej instytucji edukacyjnej, na poziomie szkoleń, które pozwoliły absolwentom wstąpić na Uniwersytet Harvarda .

W 1909 r. Ukończył Harvard, aw 1911 r. Po uzyskaniu tytułu magistra wyjechał do Francji. Uczył na Uniwersytecie w Lyonie .

Od 1914 r. – asystent angielskiego wydziału Harvardu.

Po wybuchu I wojny światowej zgłosił się na ochotnika do armii francuskiej ( poilu francuskiego ). Był kierowcą ambulansu. Brał udział w bitwie pod Verdun .

W 1918 został attaché prasowym US Navy. Jako jedyny korespondent towarzyszący brytyjskiej flocie w amerykańskim niszczycielu . Został uratowany ze statku zatopionego podczas morskiej bitwy.

Początek działalności literackiej

Imprezy i osobiste doświadczenia BESTON związane z uczestnictwem w lądowych i morskich bitew pierwszej wojny światowej są odzwierciedlone w jego pierwszej książce: « ochotnik poilu » – «Volunteer” – (1916) i « z pełną parą ” – «cała naprzód„- ( 1919). W celu pozbycia się tragicznych doświadczeń wojennych, nagle zmienił temat kreatywności w okresie od 1919 do 1926 roku. Jest autorem kilku książek z bajkami. Był redaktorem i autorem cotygodniowej « The Żywych of Age », opublikowanej przez magazyn « The The Atlantic Monthly » ^[3] .

W 1925 r . Magazyn ” The World’s Work ” zamówił dla Bestona artykuł na temat Straży Przybrzeżnej . To doprowadziło go do Półwyspu Cape Cod , gdzie pisarz brał udział w regularnym patrolowaniu wybrzeża wraz z oficerami ochrony ^[4] .

Zszokowany majestatycznym pięknem opuszczonej, zewnętrznej plaży półwyspu, Beston postanowił na chwilę przejść na emeryturę.

Odwiedził Cape Cod Cape w połowie XIX wieku Henry David Thoreau, napisał o mistycyzmie tego miejsca: “Człowiek może tu wstać i zostawić całą Amerykę za sobą” ^[5] .

Na nadzwyczajnym krajobrazów i naturalnych cech półwyspu (jego „ genius loci ”) w drugiej połowie XX wieku zwrócił uwagę na rosyjski poeta Josif Brodski – w wierszu «Lullaby of Cape Cod» (1975) wyraził wrażenie, że jest to miejsce gdzie „samotność uczy istotę rzeczy, ich istotą jest także samotność … “, ale” człowiek myśli o swoim życiu, jak noc o lampie … ”

Na wiosnę 1925 roku nad brzegiem domu został zbudowany 20 x 16 stóp, zwany BESTON „ Fo’castle ” ^[6] ( „kubryku” ), gdzie pisarz spędził około dwóch lat, pozostawiając go tylko sporadycznie. Napisane Beston najsłynniejsza książka „ Little House na skraju ziemi ” ( ang.  Domu jest najbardziej zewnętrzna ) został opublikowany w 1928 roku. W nim potwierdził swoją główną ideę:

“Natura jest częścią ludzkiej egzystencji i nie zdając sobie sprawy z tej boskiej tajemnicy, człowiek przestaje być człowiekiem …”

Uznanie

W 1940 roku stopień doktora honoris causa Beston został przyznany Bowden College , Dartmouth College i University of Maine . Został wybrany honorowym członkiem społeczeństwa Phi Beta Kappa ( Eng.  Phi Beta Kappa Society ) z Uniwersytetu Harvarda i honorowy redaktor czasopisma „ornitologicznej Audubon Magazine ».

W 1960 roku Amerykańska Akademia Sztuki i Nauki przyznała Bestonowi medal Emerson-Toro – stał się trzecim zwycięzcą po R. Frost i TS Eliocie ^[7] .

W 1964 Fo’castle został uznany za narodowy punkt orientacyjny literacki ^[8] [9] . W ceremonii tej okazji, odnosząc się do pisarza, gubernator stanu Massachusetts Endicott Peabody wskazał, że jego słynna książka „była jednym z powodów, dla otwarcia i istnienia Parku Narodowego” Cape Coast Cape Cod „( Engl.  Cape Cod National Seashore ).

Beston zmarł 15 kwietnia 1968 r. W Nobleboro w stanie Maine. Na tablicy pamiątkowej jego domu-muzeum wpisane są słowa: “Szukał prawdy i znalazł ją w ludzkim sercu” ^[10] .

Główna Księga Bestona została przedrukowana kilkadziesiąt razy. W 2007 pojawiła się jej wersja audio ^[11] .

Beston i Toro

USA Beston porównano z namesake Henry David Bull (1817-1862) ^[12] . Oboje urodzili się i mieszkali w Nowej Anglii . Zarówno absolwentem Uniwersytetu Harvarda. Obaj mieli dar poetyckiego uczucia natury. Obaj, choć z różnych powodów, które mieszkały za około dwa lata sam, z dala od ludzi: Toro – na brzegu Walden Lake , BESTON – na linii brzegowej oceanu. Oba opisane uwag i myśli w książkach, które uczyniły pisarzy znanych i zostały uznane przez klasycznych dzieł literatury amerykańskiej. Jego wrażenia wielokrotnych wizyt do Cape Cod w latach 1849-1857 Toro zadedykował książkę Cape Cod (1865).

Toro, unikając „dehumanizacji” i zło współczesnego społeczeństwa, podjęła swoje doświadczenie „dobrego życia” tylko przez własnych pracowników, a nie fanaberie ^[13] [14] :

„Większość luksusy, a wiele z tzw komfortu nie tylko niepotrzebne, ale pozytywnie wpływać na postęp ludzkości … Poszedłem do lasu, bo chciałem mądrze żyć w radzeniu sobie z najważniejszymi faktami z życia i starają się … żyć z Spartan prostoty, wydalony z życia wszystko , która nie jest prawdziwym życiem … ”

Beston, zszokowany doświadczeniami związanymi z uczestnictwem w walkach pierwszej wojny światowej, szukał dla siebie miejsca samotności i spokoju umysłu ^[15] :

“Kiedy zacząłem budować, nie miałem pojęcia, że ​​będę mógł korzystać z tego schronienia jako stałego domu. Chciałem uzyskać bardzo przytulne gniazdko, w zimie, bez względu na to, gdzie udało mi się w wolnym czasie … ludzie brakuje płomienie przed wyciągniętymi rękami, źródlanej wody, czystego powietrza, ziemi dziewiczy pod stopami … ”

Thoreau wierzył w korzystny wpływ natury na człowieka, przy założeniu, że jest niewyczerpany :

“Potrzebujemy dzikiej przyrody jako źródła radości; czasami musimy przejść brodząc przez bagna, gdzie czai się bąk i kurczak łąka, słuchać bekasy Buzz, oddychać szeleszcząc turzyca … Natura nie może być za mało. Potrzebujemy ożywczego spektaklu jego niewyczerpanej siły … ”

Beston pozostawił przenikliwy i artystyczny opis otaczających elementów, wypełniając zarazem poczuciem potrzeby zmiany stosunku człowieka do żywej natury:

“Majestatyczne rytmy natury … odpływ i odpływ, napady fal, gromadzenie się ptaków, ruch życia morskiego, zimy i sztormy, blask jesieni i świętość wiosny – wszystko to stanowiło integralną część życia na plaży. Im dłużej tam przebywałem, tym bardziej stawałem się bardziej entuzjastyczny, tym bardziej chciałem poznać to wybrzeże, połączyć sekrety jego elementów …

Człowiek stracił kontakt z naturą planety, zbudował swoje życie na przebiegłości i pomysłowości, a zatem uważa zwierzęta za pryzmat ludzkiej wiedzy …

Potrzebujemy innej, mądrzejszej i być może bardziej mistycznej idei zwierząt … ”

Nie negując jej wewnętrznej połączenie z Thoreau, Beston zauważyć orientacji i kreatywność Toro na odbudowę na społeczne aspekty życia i identyfikują się w większym stopniu do przyrodników .

Beston jest słusznie uważany za jednego z ojców współczesnego ruchu ochrony przyrody. ^[16]

Bibliografia

• Poilu z wolontariatu (1916)

• Full Speed ​​Ahead (1919)

• The Firelight Fairy Book (1919)

• The Starlight Wonder Book (1921)

• Book of Gallant Vagabonds (1925)

• Synowie Kaia (1926)

• The Living Age (1921)

• The Outermost House (1928)

• Zioła i ziemia (1935)

• American Memory (1937)

• Pięć niedźwiedzi i Miranda (1939)

• Drzewo, które uciekło (1941)

• Historie na dobranoc w chimney Farm (1941)

• The St. Lawrence (1942)

• Northern Farm: A Chronicle of Maine (1949)

• Biała sosna i niebieska woda (1950)

• Bajki Henry’ego Bestona (1952)

• Szczególnie Maine: The Natural World of Henry Beston (1972)

Rodzina

Żona – Elizabeth Jane Coatsworth (1893 – 1986), słynny amerykański pisarz dziecięcy ^[17] . Daughters – Margaret (1930) i Catherine (1932).

Sława w Rosji

Beston stał się popularny w Rosji po wydaniu dwóch jego książek po rosyjsku (w tłumaczeniu W. Kondrakowa):

• Dom na krańcu ziemi (1982)

• Rzeka św. Wawrzyńca (1985)

Wyrażone w książce ” Domek na krańcu ziemi ” już w pierwszej połowie XX wieku i wezwanie do ratowania żywej natury,

“Będąc daleko od dziewiczej natury, żyjąc złożonym, nienaturalnym życiem, człowiek podchodzi do innych żywych istot z punktu widzenia swojej ograniczonej wiedzy. Mamy protekcjonalny patrzeć na nich, wykazując jego współczucie dla tych „zacofanych” stworzeń, które są przeznaczone do być znacznie niższy niż poziom, na którym znajduje się dana osoba. Ale taka postawa jest owocem najgłębszego złudzenia. Zwierząt nie można podejść ludzkimi środkami. Życie w idealnym świecie i starożytny niż nasze własne, istoty te rozwinęły się takie uczucia, że ​​już dawno zagubione lub nigdy ich nie posiadał, głosy, które słyszałem, że nasze ucho nie jest dostępna. Oni nie są naszymi małymi braćmi, a nie biednymi krewnymi; są oni innymi narodami; to jest po prostu zupełnie inny świat, którego istnienie zbiegło się z naszymi, są one również jeńcy tej pięknej i brutalnego życia ”

– cytowany z pewnymi zmianami w licznych rosyjskim publikacje, forach i cytując pad, poświęcona zagadnieniom ochrony środowiska ^[18] [19] , współczucia dla zwierząt ^[20] [21] , że psychoterapeutyczne skutki natury na ludzkiej ^[22] , wegetarianizm ^[23] i inni.

Notatki

↑ Pokaż kompakt